Rewolucji 17, Wspomnienia Aurelii GROTEST MARU
2015 Podwórka kontra pałace FESTIWAL ŁÓDŹ 4 KULTUR
Wspomnienia Aurelii to spektakl, który powstał we współpracy z Grotest Maru - międzynarodową grupą z Berlina, z którą współpracuję od 1998 roku na zaproszenie Festiwalu Łódź 4 Kultur. Zagrany został na jednym z łódzkich podwórek jako kolejna produkcja "podwórkowa" festiwalu.
Babciu, ty pochodzisz przecież z Łodzi, gdzie również mieszkali Żydzi i Polacy. Czy biliście się i nienawidziliście wzajemnie jak ludzie w telewizji w wiadomościach? To pytanie postawił mi mój 13-letni wnuk w maju 1999 podczas emisji wiadomości o wojnie w Kosowie. Postanowiłam mu zatem wyjaśnić, co wtedy w Polsce u nas się działo, zanim 1 września 1939 wybuchła wojna. Musiałam więc sięgnąć pamięcią do moich dziecinnych lat i zastanowić się, co jeszcze w pamięci przetrwało...
Tak zaczynają się wspomnienia Aurelii Scheffel, Niemki, jako dziecko mieszkającej w przedwojennej i wojennej Łodzi. Jej rodzice byli robotnikami w fabryce, analfabetamii.
Spektakl, w którym odpowiedzialna byłam za scenariusz i częściowo za reżyserię oraz w którym grałam jedną z ról podzieliliśmy za książką Aurelii na dwie części: przedwojenną i wojenną. Festiwal zproponował nam świetną przestrzeń: zamknięte podwórko z czterema fasadami kamienic, z czego dwie wyglądały na zamieszkałe (mieszkała tam jedna rodzina i jedna starsza pani, resztę lokatorów wyprowadzono), trzecia to ogromna ściana z jednym maleńkim okienkiem a czwarta była zrujnowana i wypalona od wewnątrz. Przestrzeń ta idealnie pasowała do historii Aurelii.
Z aktorami Grotest Maru (Niemcy, Hiszpania i Portugalia) oraz polskimi stworzyliśmy prostą ale dogłębną opowieść, skracając ale nie odchodząc od wpomnień autorki. Narracja - autentyczne teksty Aurelii puszczane były z taśmy. Pomysł, żeby Aurelia zagrała w spektaklu niestety nie doszedł do skutku ze względu na odległość i jej stan zdrowia. Zagrała ją młoda studentka studia teatralnego, w którym uczę. Spektakl zaczynał się prologiem na ulicy a kończył wspólnymi tańcami, mieliśmy bowiem orkiestrę na żywo - studentów ze szkoły muzycznej, którzy grali przedwojenne szlagiery, przypomniane zresztą przez Aurelię podczas jednej z wizyt. Oprawę muzyczną do części wojennej tworzył Jacek Mazurkiewicz, również na żywo.
Koncept: Ursula Maria Berzborn, Barbara Prądzyńska
Dyrektor artystyczny, kostiumy, scenografia: Urszula Maria Berzborn
Scenariusz, współpraca reżyserska: Barbara Prądzyńska
Tłumaczenie, koordynacja: Joanna Orzechowska
Produkcja: Nadine Becker, Ursula Maria Berzborn, Michał Koroza
Głos narratora: Aurelia Scheffel
Kreacja aktorska: Catia de Almeida Santos, Arkadiusz Kos, Axel Meyer, Karolina Pawełska, Barbara Prądzyńska, Monika Roszczak, Sergio Serrano
Muzyka: Jacek Mazurkiewicz oraz studenci Akademii Muzycznej w Łodzi: Jakub Jung, Jan Karbowski, Artur Małecki, Ada Rusinkiewicz, Jakub Rusiński pod opieką artystyczną Marka Kądzieli
Dyrektor techniczny: Mateusz Kamiński, Robert Lange, Emil Ruszczyński
Premiera: czerwiec 2015 Łódź
Mieszkałem sobie we facyjacie ciuralla ciurallalaaaa
Zamiast firanek wieszałem gacie ciuralla ciurallalaaaa
Za szafą miałem beczkę od śledzi ciuralla ciurallalaaa
Bawię się w pana wiedzą sąsiedzi ciuralla ciurallalaaa
Aniele mój złoty ,tańcz walca z ochoty
Tańcz walca tak mile, zabawiaj mnie chwilę .